De Ongehoorde Toekomst: Een week later: en nu?

Over luisteren, spel, en zacht maar vastberaden verzet.

Verzet begint niet met grote woorden. Het begint aan tafel, net na het middagmaal. Je vraagt vriendelijk om geholpen te worden.

Je wacht. Je denkt: ik doe het zelf wel.

Dat is verzet. Klein. Dagelijks. Lichamelijk. Krachtig.

Zes weken lang hebben we in de oude vleugel van WZC Sint-Jozef in Assenede die kleine daden van verzet gevoed, versterkt en zichtbaar gemaakt.

We hebben muren laten spreken, gangen laten zingen en kamers laten dromen.

Samen met bewoners – met én zonder dementie – personeel, vrijwilligers, familie en bezoekers.

En ja, het was soms rebels.

Bewoners wezen tijdens een fictief sollicitatiegesprek een verzorger af.

Ze sloegen op potten om hun punt te maken.

Ze schilderden waar het “niet mocht”.

Ze riepen slogans, maakten protestvlaggen, bouwden tijdcapsules en stapten in optocht door het dorp.

Niet om herrie te schoppen. Maar om te zeggen:

We zijn er. We doen ertoe. We hebben iets te vertellen.

Wat dit project ons leerde

1. Als je luistert, hoor je meer dan woorden. Mensen met dementie spreken soms minder of op een manier die voor ons 'niet te begrijpen lijkt', maar hun blik, gebaar of stilte kan een hele wereld openen.

2. Spel is geen luxe, het is levensonderhoud. Het is oefenen in vrij zijn, in mogelijkheden zien, in “wat als” durven. En hier samen durven in duiken.

3. Rebellie kan zacht zijn. Een "afwijkende" keuze, een vraag die het systeem even laat haperen – dat kan genoeg zijn om de toekomst een andere richting te geven.

   
   

4. 

   
   

Wat kan jij vandaag doen? – 5 kleine daden van gezonde rebellie

1. Vraag niet alleen naar het verleden

   In plaats van: “Hoe was het vroeger?”, vraag:

   • “Hoe wil je dat de toekomst eruitziet?”

   • “Wat wil je dat er morgen anders is?”

2. Laat keuzes bestaan, ook als het langer duurt

   Kopje koffie of thee? Eerst wandelen of eerst rusten?

3. Doorbreek de stilte met creativiteit

   Zet muziek op, geef een lap stof, een kwast, een stem. Laat mensen zelf bepalen wat ermee gebeurt.

4. Zet het systeem even stil

   Durf een vaste routine om te draaien. Kijk wat er gebeurt.

5. Vier elke uitgesproken wens

   Of het nu groot of klein is – laat merken dat het gehoord en onthouden wordt.

   
   

Onze droom

We willen dat wat in Sint-Jozef gebeurde, geen zomerse uitzondering blijft. We willen woonzorgcentra waar muren spreken, gangen ruimte geven aan spel, en waar bewoners niet alleen verzorgd, maar geconsulteerd worden. Waar hun levenswijsheid wordt gehoord en gezien als richtingwijzer.

Een uitnodiging om ouderen niet alleen te verzorgen, maar hen als toekomstmakers te zien. Hun verhalen, hun wijsheid, hun visie zijn geen verleden tijd. Ze zijn een kompas.

Dus de volgende keer dat je een oudere ontmoet – of het nu je buur, je oma of iemand in een woonzorgcentrum is – probeer het eens: Luister. Speel. En durf samen dromen.

We eindigden dit project met het begin van een manifest – woorden, beelden en klanken die samen een spiegel én een kompas vormen voor de toekomst van ouderenzorg.

Maar het echte manifest?

Dat schrijven we allemaal, elke dag, door hoe we met ouderen omgaan.

Binnenkort delen we foto’s en filmpjes van De Ongehoorde Toekomst.

Tot die tijd: draag een stukje van dit project mee. Want muren kunnen verdwijnen, maar stemmen mogen nooit verstommen.

Wil je meer weten over ons manifest, of hoe wij dit soort projecten opzetten? Neem contact met ons op – wij delen graag onze expertise als vaktherapeuten, ideeën, werkvormen en misschien wel een paar potten en pannen ;)